ΤΑ ΚΑΛΑ ΤΑ ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ ΤΑ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ

Ποιος το περίμενε πως θα ερχόταν ώρα, ποιος το περίμενε πως θα ‘φτανε ποτέ στιγμή, οι σχολικές μας εκδρομές και τα πάρτι με τσίπ(ου)ρα κι οι αγκαλιές, πικροί θα γίνονταν λυγμοί (ο Αλέξης και ο Σακελλαρίδης να μην είναι πια μαζί).

Άκου ρε φίλε, να δεις τι κρίμα, στον έρωτά σου έπεσα θύμα. Εμείς γι αλλού κινήσαμε γι αλλού κι αλλού ο παπάς μας πάει ( για νεκροταφείο). Η αριστερά είναι υποχρεωμένη να κάνει ιστορικούς συμβιβασμούς για να κάνει το μεγάλο άλμα. Ελ@πιδα μας. Όταν θα τελειώσει η σχολική εκδρομή, της παρέας το τραγουδάκι «τα περάσαμε όμορφα, όμορφα, όμορφα» θα αντηχήσει στο καμένο δάσος της Κουμουνδούρου και στο άλσος της Συγγρού. Κι εμείς στα ίδια θα ‘μαστε ακόμα μια φορά, περιμένοντας τον επόμενο σωτήρα – οδοστρωτήρα, για να μας πει ότι για όλα φταίνε οι προηγούμενοι κι οι γκόμενες οι πρώην κι οι επόμενες.

Μαύρα κοράκια με νύχια κόκκινα μάς την πέσανε να πάρουν το κεραμίδι μας, το πηγάδι, το χωράφι, τη γελάδα, το καΐκι. Αγαπούλα, πούλα πούλα να σωθείς. Μια καινούρια Παλαιστίνη γεννιέται (μακάριοι οι κατέχοντες τη γη). Οι Τούρκοι θα αποβιβάζουν μπουλούκια τους πρόσφυγες και θα κονομάνε τ’ άντερά τους  κι εμείς μέσω Γιούνκερ θα λέμε «Έλα τώρα πώς κάνετε έτσι για δέκα χιλιόμετρα». Στο καφενείο η Ελλάς, μοντέρνοι ευρωπαϊστές πολιτικοί θα ζητάνε κοινές (κενές) περιπολίες στα σύνορά μας. Η στρατιωτική μας μηχανή θα απαξιώνεται και τα καθήκοντά της θα είναι μόνο τα πανηγύρια. Πουληθήκαμε και η βάρκα γέρνει.

Οι σοβαροί φύγανε νωρίς. Όσοι περίμεναν να δουν κάτι, ‘χάσαν  το φως τους και την κάνουνε τώρα με ελαφρά πηδηματάκια. Εκεί, στης Κορίνθου τα στενά και των Πατρών άιντε κουτσά στραβά το τρένο πήγαινε. Ο οδηγός με το σπασμένο χέρι, προσπαθούσε να κρατήσει το τρένο στις ράγες με δυσκολία. Τότε ακούστηκε φωνή μεγάλη «Καπετάν Πάνο, μας πήδηξε ο Νικολό!» «Όχι δεν γίνεται, δεν είναι δυνατόν, εσύ που μού’ ταζες τον ουρανό, τα αστέρια, τώρα απ’ το τρένο μου θέλεις να είσαι απών;».

«Όλα να τα περιμένεις Πρόεδρε», είπε ο Τέρενς Γρήγορος «από έναν π.π.π.παλιό πολιτικό Πατρινό», ο ΝΝ ήξερε πότε θα πήδαγε. Γνώριζε καλά την διαδρομή. «Μοναχοφάιδες!», φώναξε, «Μοναχοφάιδεεεεες!» Καημένε μου τι καρτερείς, κλεισμένος μες στο τρένο; Εννέα σου μείνανε κι αυτοί χοντρό-καμένοι. Πήδηξε ράχες και ραχούλες, ό,τι έβρισκε μπροστά του (η Ραχήλ είχε πάει λαϊκή) και στη πιο κάτω στροφή, άρχισε να βγάζει ξύλα και πέτρες.

Το τρένο πλησίαζε. Ατάραχος ο Νικολό συνέχιζε το έργο του. Όρθιος ο μηχανοδηγός με το κασκέτο του στραβά και με στολή παραλλαγής, στραβά το τρένο κουμαντάριζε. Με τα μάτια πρησμένα, με τα φρένα σπασμένα και χωρίς φώτα, δεν είδε το λάκκο που του’ σκαψε και πάει το τρένο στο γκρεμό. «Αιωνία η μνήμη!  Στη μητρόπολη θα σας ψάλω τον επικήδειο», είπε το παιδί από τη Πάτρα, φτιάχνοντας τα φρύδια του. Άντε τώρα να ξεμπλέξεις. Να σου ψάλει ο Νικολόπουλος τον επικήδειο: Σηκώνεσαι απ τη κάσα και τρέχεις! Εδώ που τα λέμε, το’χει. Μπορεί να κάνει καριέρα. Δεξιός ή Αριστερός ψάλτης.

Κωνσταντίνος Νιζάμης

Ο.Υ.Κ 44

Πηγή

http://www.elora.gr/portal/ellada/4835-%C2%AB%CF%84%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%AC-%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B1-%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%84%CF%8E%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%BF%CE%B9-%CF%83%CF%8D%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%BF%CE%B9%C2%BB