Τρίτη 13 Μαρτίου 2018

Κάποια στιγμή ας εφαρμοστούν οι νόμοι σ’ αυτή τη χώρα

Προσωπικά, παρακολουθώντας τον αγώνα ΠΑΟΚ-ΑΕΚ, εξεπλάγην από το συμβάν της βίαιης εισόδου στον αγωνιστικό χώρο του γηπέδου της Τούμπας του “κυρίου” Μίχελ και του “κυρίου” Σαββίδη με κατοχή όπλου. Δεν θα σταθώ καθόλου στο γεγονός του ακυρωθέντος γκολ, γιατί πολύ απλά αυτά που ακολούθησαν προκάλεσαν το κοινό αίσθημα και έθιξαν την λογική και την ηθική μου. Δεν θα αναφερθώ καθόλου στις αστείες δηλώσεις που ακούω εδώ και καιρό για σκληρό πόλεμο που δέχεται ο ΠΑΟΚ από το αθηναϊκό κατεστημένο, γιατί αυτές οι γενικεύσεις στο δικό μου μυαλό κρύβουν πολύ σημαντικό κίνδυνο μέσω της πολιτικής χροιάς αυτών των δηλώσεων. Ο καθένας που έχει μυαλό μπορεί να κρίνει ήρεμα τα γεγονότα και να μην δρα με πιθανές πολύ αρνητικές συνέπειες για τη χώρα μας, σαν το πανό που κρατούσαν οι οπαδοί του ΠΑΟΚ στην Ελβετία την περασμένη βδομάδα (το πανό έγραφε : Athens rapes football in Greece, δηλαδή Η Αθήνα βιάζει το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα). Αυτό στο οποίο αξίζει κανείς να σταθεί και να αναλύσει είναι το γεγονός αυτό καθαυτό. Μπήκε ένα γκολ, το οποίο ακυρώθηκε μετά από συνομιλία του διαιτητή με τον βοηθό του. Κάτι που γίνεται πολύ συχνά σε όλον τον κόσμο και δεν προκαλεί έκπληξη. Δεν αφορά κανέναν αν το γκολ ήταν έγκυρο ή όχι, επειδή πολύ απλά τα όσα ακολούθησαν ήταν κατάπτυστα. Κανονισμοί και νόμοι υπάρχουν και πρέπει να εφαρμόζονται παντού με τον ίδιο τρόπο. Μόνο αν οι νόμοι εφαρμοστούν στο ακέραιο έχει ελπίδα αυτή η δύσμοιρη χώρα να πάει μπροστά. Αλλά τι να περιμένει κανείς από τη Δικαιοσύνη, όταν οι αποφάσεις της είναι άκρως αντιφατικές σε δύο πολύ όμοια περιστατικά (περίπτωση Ίβιτς και περίπτωση Γκαρθία). Το πιο σημαντικό απ’ όλα είναι όμως να αλλάξουμε μυαλά όλοι μας. Ο οποιοσδήποτε οπαδός της οποιασδήποτε ομάδας να μπορεί να έχει το σθένος να κρίνει αντικειμενικά τα γεγονότα ακόμα και όταν το πάθος του για τη νίκη και την κατάκτηση τίτλων παίρνει το ρόλο της κακιάς φωνής που ακούει μέσα του. Μάγκας είσαι τη στιγμή που θα μπορέσεις να αντιπαρατεθείς στο αφεντικό της ομάδας σου, όταν αυτό υπερβαίνει τα όρια που οι κοινωνία, οι νόμοι, η κουλτούρα και οι ανθρώπινες αξίες ορίζουν!

Κυριακή 31 Δεκεμβρίου 2017

Του ύψους και του βάθους

Την περασμένη βδομάδα, η ΚΑΕ ΑΕΚ έλυσε τη συνεργασία της με τον Σωτήρη Μανωλόπουλο και τη θέση του στην άκρη του πάγκου πήρε ο παλιός γνώριμος Ντράγκαν Σάκοτα. Παλιός γνώριμος όχι μόνο για τη θητεία του στις αρχές της δεκαετίας των 00s και το πρωτάθλημα που κατέκτησε, αλλά γνώριμος και πιο πρόσφατα. Ο Ντράγκαν είχε το κοουτσάρισμα της ομάδας και τη σεζόν 2014-15 και τελικά απομακρύνθηκε – μετατοποθετήθηκε από προπονητής σε general manager της ομάδας, ίσως γιατί είχε έρθει το πλήρωμα του χρόνου για να το κάνει, θέλοντας όλη η διοίκηση να δώσει το χρίσμα στον Γιούρι Ζντοβτς, καθώς τον έκριναν ως ιδανικό διάδοχο για το «τιμόνι» της ομάδας.
Η πορεία του Σλοβένου κόουτς μικρή σημασία έχει αυτήν τη στιγμή, αφού τώρα που μιλάμε η ΑΕΚ έχει ως προπονητή και πάλι τον Ντράγκαν Σάκοτα. Η επιλογή της διοίκησης να δώσει και πάλι τα «κλειδιά» στον Σερβοέλληνα, την δεδομένη χρονική στιγμή, δεν είναι και τόσο ακατανόητη, αφού η ομάδα δεν είχε «δουλέψει» άλλες περιπτώσεις προπονητών και η αλήθεια είναι, πως τέτοια εποχή δύσκολα θα μπορέσεις να βρεις αυτό που πραγματικά ζητάς. Χρόνος δεν υπάρχει, γιατί οι υποχρεώσεις τρέχουν και οι απαιτήσεις είναι υψηλές. Οπότε, πήγαν σε μια δοκιμασμένη επιλογή που γνωρίζει τα ενδότερα της ομάδας και δε χρειάζεται χρόνο προσαρμογής. Βέβαια, κάποιος θα μπορούσε να αναρωτηθεί γιατί δεν είχαν «δουλέψει» άλλες περιπτώσεις προπονητών νωρίτερα, βλέποντας εδώ και καιρό, ότι ο Μανωλόπουλος αδυνατούσε να βρει ισορροπία στην εικόνα της ομάδας. Συν του ότι η γκρίνια προς το πρόσωπό του υπήρχε εδώ και αρκετό διάστημα. Δεκτό αυτό να το σκεφτεί κάποιος σίγουρα.
Από την περασμένη βδομάδα, λοιπόν, η ΑΕΚ μετρά 2 νίκες και 1 ήττα. Μία «στοιχειωμένη» νίκη επί του Ολυμπιακού για το πρωτάθλημα, μία πολύ σημαντική εκτός έδρας νίκη με την Εστουδιάντες για το BCL και μία ήττα – συντριβή από τον ΠΑΟΚ στην Θεσσαλονίκη. Σίγουρα, η νίκη απέναντι στους «ερυθρόλευκους» ήταν μεγάλη και κυρίως ψυχολογικά. Όπως αντίστοιχα, αυτή επί του Παναθηναϊκού στο Κύπελλο. Κι ας μην έδινε κάποιο εισιτήριο για τελικό η νίκη επί των Πειραιωτών, έδωσε άλλο πρεστίζ στην ομάδα και «ανάσα» βαθμολογική. Από την άλλη, η εκτός έδρας νίκη στη Μαδρίτη έδωσε στην ομάδα ώθηση για την πρόκριση στην επόμενη φάση του BCL. Κάπου εκεί, και ενώ το μομέντουμ από την αλλαγή προπονητή και τις μεγάλες νίκες ήταν στα καλύτερά του, έρχεται ένα στραπάτσο για να γεννηθούν και πάλι κάποια ερωτηματικά.
Γιατί ο ΠΑΟΚ να έχει μεγαλύτερο κίνητρο από την ΑΕΚ σε αυτό το παιχνίδι; Θέματα κούρασης κλπ δεν υπάρχουν νομίζω, αφού μπορεί η ΑΕΚ να έκανε ταξίδι από την Ισπανία, όμως οι «ασπρόμαυροι» έπαιζαν για το BCL την Τετάρτη. Δηλαδή, μία ημέρα μετά τους «κιτρινόμαυρους». Και εν πάση περιπτώσει το ρόστερ της ΑΕΚ φτιάχτηκε το καλοκαίρι για να ανταπεξέρχεται σε 3 διοργανώσεις και όλοι το γνώριζαν αυτό. Σίγουρα πάντως, δεν φτιάχτηκε για να μετρά η ομάδα 0 εκτός έδρας νίκες, έπειτα από τις 9 πρώτες αγωνιστικές του πρωταθλήματος.
Ένα πολύ σημαντικό συμπέρασμα είναι, ότι η ΑΕΚ παίρνει άριστα σε αγώνες που έχουν την ταμπέλα του τελικού. Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός, Εστουδιάντες είναι τα τρία μεγαλύτερα παραδείγματα. Πολύ κακό βαθμό παίρνει σε αγώνες «μικρότερου κινήτρου» (μπαίνει εντός εισαγωγικών γιατί δεν μπορώ να αντιληφθώ τον λόγο που συμβαίνει αυτό), όπως 4 ματς για τη Basket League με Άρη, Κολοσσό, Λαύριο και ΠΑΟΚ. Το μεγαλύτερο ερωτηματικό όμως είναι το γιατί συμβαίνει αυτό. Βλέπουμε κάθε βδομάδα παίκτες να αντιμετωπίζουν διαφορετικά παιχνίδι με παιχνίδι. Με έναν ιδιαίτερα προσβλητικό για τον κόσμο τρόπο θα τολμούσα να πω, επειδή μπορεί για τον Μάνι Χάρις (πχ) το ματς στο Λαύριο να μην είναι από τα πιο extreme που έχει παίξει στην καριέρα του, αλλά για την ομάδα που έχει στόχους είναι. Και αυτό ισχύει για όλα τα παιχνίδια. Είναι καθαρά θέμα νοοτροπίας πιστεύω και πραγματικά δεν ξέρω αν προλαβαίνει ο κόουτς Σάκοτα να το περάσει στο μυαλό των παικτών του αυτό, όμως σίγουρα δε μπορεί να συνεχιστεί η χρονιά για την «Ένωση» με αυτή την «επιλεκτική» συμπεριφορά στους αγώνες.
ΥΓ : Η ομάδα έχει τρομερό πρόβλημα έξω από τα 6,75. Μόνο ο Ντούσαν Σάκοτα αποτελεί σταθερή αξιόπιστη λύση σε αυτό το κομμάτι. Με έναν μόνο τόσο καλό σουτέρ πίσω από τη γραμμή όμως δε μπορείς να πας ψηλά. Ο παίκτης που θα έρθει να συμπληρώσει το ρόστερ, προφανώς και θα έχει αυτό το στοιχείο στο παιχνίδι του. Τουλάχιστον, προς το εκεί προσανατολίζονται στην διοίκηση και αυτό βγαίνει προς τα έξω.

Δημοσιεύθηκε στο sportsroom.gr στις 17/12 

https://sportsroom.gr/2017/12/17/tou-ypsous-kai-tou-vathous/

Δευτέρα 11 Δεκεμβρίου 2017

Στις πόσες ήττες τελειώνουν τα «άλλοθι» ;

Η ΑΕΚ γνώρισε την τρίτη ήττα της σε 7 ματς στη Basket League, μετά και το 80-72 από το Λαύριο, δείχνοντας για ακόμα ένα παιχνίδι τη φετινή σεζόν προβληματική εικόνα τόσο σε άμυνα όσο και σε επίθεση. Μία άμυνα, που σε κάθε ματς της «Ένωσης» είτε σε Ελλάδα είτε σε Ευρώπη ξεκινά από παθητικό μίνιμουμ 80 πόντων και σίγουρα δεν παρουσιάζει την παραμικρή βελτίωση. Η ΑΕΚ με οποιονδήποτε αντίπαλο και εντός και εκτός έδρας μπαίνει «κοιμισμένη» αμυντικά, αφήνει τους αντιπάλους να βρουν ρυθμό και στην πορεία κυνηγά μεγάλες ανατροπές που κάποιες φορές έρχονται και κάποιες άλλες, όπως είναι λογικό, όχι. Παράλληλα, δείχνει να μην είναι διαβασμένη στην συντριπτική πλειοψηφία των παιχνιδιών και πραγματικά απορώ γι’ αυτό, γιατί το τεχνικό τιμ αποτελείται από πολλά άτομα και γνωρίζω, πως το σκάουτινγκ σίγουρα είναι ένας τομέας που όλες οι ομάδες δουλεύουν.
Έτσι, συνεχίζει στο πρωτάθλημα χωρίς «διπλό», καθώς και το επιθετικό της κομμάτι γεννά πολλά ερωτηματικά. Ο «Δικέφαλος» παρουσιάζει μία αναρχική τάση, κατά την οποία οι Αμερικάνοι της ομάδας έχουν επιθετική «ασυλία» και τις περισσότερες φορές αυτό το στοιχείο αφήνει την ομάδα χωρίς ρυθμό. Απουσιάζει το ξεκάθαρο πλάνο και πραγματικά σε αυτό το σημείο γεννιούνται πολλά ερωτηματικά και όσον αφορά τον καταρτισμό του ρόστερ, αλλά και της στόχευσης για το μπάσκετ το οποίο σχεδίασε η ομάδα να παίξει την φετινή χρονιά. Τι θέλω να πω εδώ.
Η ομάδα σχεδιάστηκε το καλοκαίρι με περισσότερους αθλητικούς παίκτες απ’ ότι πέρσυ, με σκοπό, προφανώς, να ενταχθεί στα μοντέρνα ευρωπαϊκά στάνταρ, ώστε με αυτόν τον τρόπο να βγάζει πιο πολλή ενέργεια στο παρκέ τόσο σε άμυνα όσο και σε επίθεση. Βέβαια, όλοι περίμεναν τον Χάρις για να συμπληρωθεί το παζλ και πραγματικά η άφιξή του άργησε πολύ, όμως ο κόσμος της ΑΕΚ περίμενε αυτός ο χαρισματικός «επιθετικός-μπασκετμπολίστας» να είναι αυτό το κάτι που έλειπε στην ομάδα για να πάει ψηλότερα. Με την προϋπόθεση, σαφώς, όλοι οι υπόλοιποι να έχουν δέσει και να έχουν αποδεχθεί τους ρόλους τους μέσα στην ομάδα. Αντ’ αυτού, βλέπει το φίλαθλο κοινό μία ομάδα που στην επίθεση παίζει μπάσκετ αλάνας (χειρότερο από το μπάσκετ επί Ζντοβτς), αλλά και στην άμυνα η ρακέτα να είναι «αφύλακτη διάβαση» και γενικότερα οι παίκτες να στερούνται πάθους και αποφασιστικότητας. Οι Αμερικάνοι όλων των ομάδων του πρωταθλήματος περιμένουν το ματς με την ΑΕΚ για να κυνηγήσουν το season high σε πόντους και την ίδια στιγμή οι Αμερικάνοι της «Ένωσης» να κυμαίνονται κάτω του μετρίου στην συντριπτική τους πλειοψηφία.
Δε θα σχολιάσω την τελευταία αλλαγή στο ρόστερ με την απόκτηση του Καββαδά και την απομάκρυνση με δανεισμό του Τσαλμπούρη, γιατί και αυτή η υπόθεση κρύβει πολλά ερωτήματα, όμως θα δεχθώ, πως ο Καββαδάς είναι μία έτοιμη λύση που μπορεί να βοηθήσει άμεσα, ενώ ο «μικρός» θέλει ματς στα πόδια του. Θα πει κάποιος, βέβαια, γιατί αυτό έπρεπε να φτάσει τέλος Νοεμβρίου για να το διαπιστώσουν οι ιθύνοντες της ομάδας, αλλά όπως είπα τα «μυστήρια» είναι και φέτος πολλά.
Το πιο σημαντικό πράγμα σε κάθε ομάδα σε κάθε σπορ είναι η βελτίωση και αυτή η λέξη είναι άγνωστη γι’ αυτήν την ομάδα φέτος. Μόνο μερικά ξεσπάσματα έχει να επιδείξει μέχρι στιγμής και φυσικά την πρόκριση στον τελικό του Κυπέλλου. Μετά από αυτήν την πρόκριση, είχα αναφέρει, πως όποιος νομίζει ότι η χρονιά πήγε ένα βήμα μπροστά μόνο με αυτό το γεγονός σφάλλει ανεπανόρθωτα και έρχεται το πέρασμα του χρόνου με την αύξηση της γκρίνιας να με δικαιώσει.
Αρχές Δεκεμβρίου πια, με πολύ σημαντικά ματς σε Ελλάδα και Ευρώπη και δεν ξέρω τι μπορούν να περιμένουν πια στην ΑΕΚ. Αν οι παίκτες της ομάδας δε μπορούν να ανταποκριθούν στους στόχους και στο βαρύ πρόγραμμα, τότε σίγουρα υπάρχουν τεράστιες ευθύνες. Και όπως γράφω και στον τίτλο, στις πόσες ήττες αρχίζει να «ιδρώνει το αυτί» κάποιων; Πόσα είναι ποια αυτά τα «άλλοθι» και μέχρι πότε διαρκούν; Ίσως αυτά να είναι και τα μεγαλύτερα ερωτήματα, τελικώς, αυτή τη στιγμή που μιλάμε!
ΥΓ : Το Λαύριο και ο Προμηθέας Πατρών είναι όχι μόνο ευχάριστες εκπλήξεις φέτος, αλλά και ομάδες-πρότυπα οργάνωσης και διαχείρισης των προσδοκιών και των στόχων!

Δημοσιεύθηκε στο sportsroom.gr στις 4/12

https://sportsroom.gr/2017/12/04/stis-poses-ittes-teleionoun-ta-allothi/