“Παραφυσικά φαινόμενα και ομηρικά τοπωνύμια στην Μάνη”

Περνοδιαβαίνοντας στο Θησείο μια Δευτέρα στις αρχές Δεκεμβρίου, με μελαγχολική διάθεση – συμβαίνουν βλέπετε τόσα και τόσα στον καθένα μας ξεχωριστά αλλά και σε όλους μαζί που είναι μάλλον απίθανο να μην είμαστε μελαγχολικοί  – άκουσα πίσω μου τη φωνή ενός φίλου μου να με καλεί επισταμένως με το μικρό μου όνομα. Γύρισα και με έκπληξη είδα ότι ήταν ο Γιώργος ο Λεκάκης του Αρχείου Πολιτισμού. Μετά από θερμή χειραψία με προσκάλεσε να πάω στη διάλεξή του που δίνει κάθε Δευτέρα και να μιλήσω κι εγώ. Τί να πω βρε Γιώργο του λέω, εγώ δεν ειμαι έτοιμος για διάλεξη, εγώ περπατώ άνευ προσανατολισμού, scapigliato –  κατά την ιταλική αναρχική σχολή του 19ου αιώνα – τουτέστιν ατημέλητος, αναμαλλιασμένος και απεριποίητος. Επέμεινε και στην ουσία με απήγαγε, κάπως σε στυλ τραβάτε με κι ας κλαίω, και πήγα και το έκανα. Η συνέχεια στο youtube.

Με άκουσα και με βρήκα ενδιαφέροντα τύπο, μάλλον συντηρητικό, καθότι πιστεύω ακράδαντα σε αυτό που έλεγε ο Λόρκα: το πρόβλημά μας δεν είναι ότι είμαστε τρελοί, το πρόβλημά μας είναι ότι δεν είμαστε περισσότερο τρελοί…

Δείτε το κι εσείς, αν τολμάτε, και πείτε μου τη γνώμη σας…

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ