ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΠΙΠΕΡΙ ΤΗΣ ΤΡΙΤΗΣ 2 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2025

Το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής τελικά, δεν αποτελεί αντικειμενική επιστημονική συζήτηση, αλλά έχει μετατραπεί σε ένα τεράστιο γεωπολιτικό και οικονομικό εργαλείο. Κάτω από τον μανδύα της “πράσινης μετάβασης”, μήπως κρύβονται μηχανισμοί που εξυπηρετούν συγκεκριμένα επιχειρηματικά και τραπεζικά συμφέροντα, από τις πολυεθνικές ενέργειας και τις περιβαλλοντικές ΜΚΟ μέχρι τις αγορές CO₂ και τους χρηματοπιστωτικούς κολοσσούς;

Η Ελλάδα, αντί να αξιοποιήσει τον δικό της πλούτο και να ενισχύσει την ενεργειακή της αυτονομία, υιοθετεί πολιτικές που την καθιστούν όλο και πιο εξαρτημένη από εισαγωγές και ευρωπαϊκά diktat (*).

Τα δάση της καταστρέφονται, οι λιγνιτικές μονάδες κλείνουν πρόωρα και η χώρα μετατρέπεται σε απέραντο φωτοβολταϊκό και αιολικό πεδίο, χωρίς να ωφελείται πραγματικά ο ελληνικός λαός.

Στο τέλος, η λεγόμενη “κλιματική κρίση” λειτουργεί περισσότερο ως εργαλείο κέρδους παρά ως υπεύθυνη στρατηγική προστασίας του περιβάλλοντος. Οι προβλέψεις καταστροφολογίας, οι στόχοι του Παρισιού και η βιομηχανία της πράσινης ατζέντας δεν βασίζονται σε σταθερά επιστημονικά δεδομένα, αλλά σε πολιτικές επιδιώξεις.

Η φύση διαθέτει μηχανισμούς ισορροπίας. Αυτό που δεν διαθέτουν ισορροπία είναι τα συμφέροντα όσων χρησιμοποιούν το αφήγημα της κλιματικής αλλαγής για να πλουτίζουν εις βάρος των λαών!

(*) Diktat: επιβεβλημένη απόφαση/διαταγή χωρίς διαπραγμάτευση. Πρόκειται για μια απόφαση που επιβάλλεται μονόπλευρα, από ισχυρότερη πλευρά προς ασθενέστερη, χωρίς να ζητηθεί η γνώμη της ή χωρίς δυνατότητα αντίρρησης. Χρησιμοποιείται συχνά πολιτικά και διπλωματικά. Π.χ. όταν η Ε.Ε. επιβάλλει πολιτικές ή όρους σε μια χώρα και εκείνη είναι υποχρεωμένη να τους εφαρμόσει, μιλάμε για ευρωπαϊκό diktat!

ΌΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΏ

Κλιματική Αλλαγή: Το Μεγάλο Παραμύθι που Κοστίζει Δισεκατομμύρια