ΒΑΛΚΑΝΙΖΑΤΕΡ

γράφει ο Χρίστος  Γούδης

Προχθές, στις 17 Νοέμβρη 2021, ημέρα των απανταχού ΗΡΩΩΝ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ (όλοι οι δρόμοι των παρ’ ημίν άστεων, αστέγων, και χωρίων οδηγούν στο Πολυτεχνείο), ο κύριος Ερμποχάν και ο κύριος Μπαχτσελής φωτογραφήθηκαν κρατώντας ένα σεντόνι επάνω στο οποίο είχαν αποτυπώσει την επικράτεια της τουρκιάς, όπως την ονειρεύτηκαν το περασμένο καλοκαίρι διαβάζοντας Σαίξπηρ («Όνειρο Θερινής Νυκτός»). Παιδεία οι τύποι, ε; Μετά, με τα μπουζούκια τους (άλλως ειπείν, τους εαυτούς τους) τραγούδησαν Μπιθικώτση:

«Ξύπνησα νύχτα και μες στη σκέψη μου άναψαν φώτα.
Ήρθες κι εσύ έτσι απροσκάλεστη στου νου την πόρτα.
Μες στην καρδιά μου σε καλοδέχτηκα, αγαπημένη,
μεγάλη επίσημη, που τόσα χρόνια ήσουν χαμένη.

Ας ήτανε αληθινό το όνειρο τ’ αποψινό,
το όνειρο τ’ αποψινό ας ήτανε αληθινό».

Ο «κάποιος» Κρίτων Κρητικός και ο «προφήτης» Επιμενίδης…

γράφει ο Χρίστος  Γούδης     

Ο φίλος και έγκριτος δημοσιογράφος Θεόδωρος Χατζηγώγος, στον «Στόχο» της Πέμπτης, στις 4.11.2021, άσκησε κριτική για το χρησιμοποιηθέν από εμένα «ο Κρίτων ο Κρητικός είπε ότι οι Κρήτες ήταν ψεύτες», επισημαίνοντας ότι αυτό ελέχθη από τον Επιμενίδη τον Κρήτα και όχι από κάποιον ανύπαρκτο Κρίτωνα Κρητικό. Είχε μάλιστα την καλοσύνη, όπως πάντα το συνηθίζει άλλωστε, πιστός στις αρχές της έντιμης δημοσιογραφίας, να με προειδοποιήσει από την Τρίτη (2.11.2021) για την κριτική που επρόκειτο να ασκήσει εν προκειμένω με το παρακάτω ηλεκτρονικό μήνυμά του:

Εκλεκτέ φίλε, κύριε Χρίστο,

Απολαυστικές οι περισσότερες απαντήσεις σας στο Ερωτηματολόγιο του Documento. Μία απάντησή σας είναι και εντελώς ΣΟΦΗ:

ΣΟΥΡΓΕΛΟΠΟΙΗΣΗ

γράφει ο Χρίστος  Γούδης

Σε άρθρο μου της 19^ης Αυγούστου 2020 (προσέξτε 2020, όχι 2021) με τίτλο ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΙ Ή ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ; έγραφα αναφερόμενος στην πανδημία που είχε ξεσπάσει για πρώτη φορά λίγους μήνες πριν:

«Ο κορωνοϊός είναι όντως εδώ, ζει ανάμεσά μας και οφείλουμε να παίρνουμε τα απαραίτητα μέτρα, ο καθένας για τον εαυτό του, και αυτό κάνουν όλοι οι νουνεχείς Έλληνες πολίτες ανεξαρτήτως ηλικίας. Φυσικά υπάρχουν και οι ψεκασμένοι, οι μπούφοι, και οι αλαζονικοί αδαείς, αλλά τι να κάνουμε, έτσι πορεύεται η ζωή (μέχρι να την εγκαταλείψουμε).

Χρίστος Γούδης: «Γράφω για να μην πυροβολήσω»…

Ο αστροφυσικός και συγγραφέας Χρίστος Γούδης γοητευμένος από το ταξίδι του στη Βραζιλία, σκιαγραφεί στο βιβλίο του «Brasil Brasileiro» το πορτρέτο της χώρας μέσα από ένα ιδιαίτερο μωσαϊκό κειμένων μεγάλων λογοτεχνών, ποιητών και δημοσιογράφων της, με φόντο ένα «νουάρ» εικαστικό πανόραμα κλασικών και σύγχρονων φωτογραφιών, πινάκων ζωγραφικής, εικόνων και λαϊκών ξυλογραφιών. Στόχος του είναι να μας γνωρίσει αυτή την αχανή και συγχρόνως μαγευτική χώρα της Λατινικής Αμερικής μέσα από την ιστορία και τη σύγχρονη ζωή της. Με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου ο συγγραφέας απαντά στο Ερωτηματολόγιο του Docville.

ΑΙΔΩΣ ΑΡΓΕΙΟΙ !!!

Ανατριχιαστικές σκηνές αστυνομικής βίας. Εποχούμενες ομάδες χαμηλόβαθμων αστυνομικών καταδιώκουν με λύσσα επί μακρό χρονικό διάστημα τρία μικρά παιδιά που επιβαίνουν σε ένα πάλλευκο αυτοκίνητο επειδή λέει το θεώρησαν ύποπτο! Και δεν υπακούουν στις σώφρονες και νουνεχείς εντολές των υψηλόβαθμων και ευθυτενών (έναντι της εξουσίας) ανωτέρων τους, να σταματήσουν αυθωρεί και παραχρήμα την αναίτια αυτή καταδίωξη που προσβάλλει μια ολόκληρη κυβέρνηση που αγωνίζεται νυχθημερόν να αντιμετωπίσει τα σοβαρά προβλήματα που μαστίζουν τη χώρα.

Δυστυχώς οι χαμηλόβαθμοι αστυνομικοί, όπως και γενικότερα όλες οι χαμηλόβαθμες κοινωνικές τάξεις του λαού μας, στερούνται διαχρονικά της στοιχειώδους παιδείας, νοημοσύνης και ευφυΐας, των απαραίτητων δηλαδή εργαλείων για να εκτιμούν και να αξιολογούν λεπτεπίλεπτες και εν δυνάμει επικίνδυνες καταστάσεις.

ΕΛΛΑΣ ή ΤΕΦΡΑ

γράφει ο Χρίστος  Γούδης

Και επειδή σίμωνε η μέρα που το Γένος

είχε συνήθεια να γιορτάζει τον άλλο Σηκωμό

τη μέρα πάλι εκείνη ορίσανε για την Έξοδο.

Και νωρίς εβγήκανε καταμπροστά στον ήλιο,

με πάνου έως κάτου την αφοβιά σαν σημαία,

οι νέοι με τα πρησμένα πόδια

που τους έλεγαν αλήτες…

«Άξιον Εστί»

Οδυσσέας Ελύτης

Καθώς πλησιάζει η μέρα του μεγάλου ΟΧΙ του Ιωάννη Μεταξά, που εδώ και 80 χρόνια γιορτάζεται με υπερηφάνεια από όσους σε αυτό τον τόπο έχουν την αίσθηση της πατρίδας και νοιώθουν Έλληνες, όχι απλά ελληνόγλωσσοι και ελληνόφωνοι, αλλά ελληνόψυχοι και ελληνόκαρδοι, ίσως είναι η κατάλληλη στιγμή να αποτυπώσουμε την τρέχουσα εικόνα μιας πραγματικότητας που εξελίσσεται και μεταλλάσσεται συνεχώς μπροστά στα μάτια μας, χωρίς πάντοτε να μπορούμε να την δούμε καθαρά ή όταν την βλέπουμε να έχουμε το θάρρος να μιλήσουμε ευθαρσώς και με παρρησία γι’ αυτήν.