Επανέρχομαι στο διαχρονικό θέμα, το οποίο με απασχόλησε και εξακολουθεί να με απασχολεί, χωρίς διακοπή, από την επιβολή των Μνημονίων και μέχρι σήμερα. Όπως πιστεύω ότι θα όφειλε να απασχολεί και τον καθένα μας, εφόσον είναι η κύρια πηγή της κακοδαιμονίας μας.
Θα υποστηρίξω, λοιπόν, για πολλοστή φορά και ακούραστα, ότι τα Μνημόνια δεν τελείωσαν με το τέλος της επιτήρησης, όπως υποστηρίζεται, κατά κόρον, από μη οικονομολόγους ή από πολιτικούς, που προσπαθούν, για ευνόητους λόγους, να εμφανίσουν το μαύρο άσπρο.
