Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2016

Ο Ερντογάν δείχνει τα δόντια του

Ο Ερντογάν χοντραίνει το παιχνίδι στην πολιτική σκακιέρα και καλλιεργεί εχθρικό κλίμα κατά της Ελλάδος, είτε με τις συνεχείς δηλώσεις του περί αμφισβήτησης της Συνθήκης της Λωζάνης και της κυριαρχίας των νησιών μας του Αιγαίου Πελάγους, είτε μέσω πανάκριβων τηλεοπτικών σήριαλ που δημιουργούν την απόλυτη διαστρέβλωση της ιστορίας. Πολυδάπανα προπαγανδιστικά τούρκικα σήριαλ, που επί σειρά ετών προωθούσαν μέσα στα ελληνικά σπίτια, όλα τα βοθροκάναλα της διαπλοκής και της ανομίας, ενδιαφερόμενα μόνο για το οικονομικό κέρδος τους.

Έτσι, ο Ερντογάν ως καλός παίκτης στη διεθνή πολιτική σκακιέρα πραγματοποιεί εξαγωγή κρίσεως, απευθυνόμενος στο εσωτερικό του ακροατήριο για να καλύψει τα όσα φασιστικά έχει κάνει στην Τουρκία μετά το πραξικόπημα. Επίσης, στέλνει μηνύματα αποσταθεροποίησης της Μεσογείου για να βάλει φραγή στα σχέδια των ΗΠΑ για τη δημιουργία Κουρδικού κράτους. Κάτι που έχει ήδη υποσχεθεί η Χίλαρι Κλίντον.

 

Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2016

 Ο Σουλτανικός ΕΝΦΙΑ στάζει αίμα

Επί τουρκοκρατίας ο Σουλτάνος επέβαλε στους Χριστιανούς τρεις αβάσταχτους φόρους. Ένας εξ αυτών των φόρων ήταν το λεγόμενο “χαράτσι”. Αυτός ο φόρος ήταν ένας ατιμωτικός κεφαλικός φόρος που καταβαλλόταν ως αποζημίωση του δικαιώματος του Χριστιανού, ώστε να ζει και να λατρεύει το Θεό του. Επιβαλλόταν από το 12κατο έτος της ηλικίας του κάθε Χριστιανού και ίσχυε μέχρι τον θάνατό του. Ήταν υποχρεωμένος να εξαγοράζει κάθε χρόνο αυτή την άδεια που του δινόταν με την καταβολή, παραλαμβάνοντας από τον εισπράκτορα την προσωπική του απόδειξη. Το όνομα αυτής: “χαράτσι”. Και ήταν κάθε χρόνο διαφορετικού χρώματος. Την συνόδευε δε, το εξής κείμενο: «ο φέρων το παρόν έχει την άδειαν να φέρη επί έν έτος την κεφαλήν επί των ώμων του».

Χωρίς αυτή την απόδειξη ουδείς Χριστιανός μπορούσε να κυκλοφορεί ελεύθερος και να είναι σίγουρος για τη ζωή του.

Με το “χαράτσι” φορολογούσαν τα πάντα, ακόμη και το μήκος των μαλλιών. Από εκεί προφανώς πηγάζει, αυτό που λέγεται και σήμερα, “θα πληρώσει τα μαλλιά της κεφαλής του”.

Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν όλοι μας, από πού προκύπτει αυτή η δυσβάσταχτη φορολογία μεταξύ των οποίων και ο ΕΝΦΙΑ; Αντιλαμβανόμαστε από πού εμπνευστήκαν οι τουρκολάγνοι κυβερνώντες την Πατρίδα μας την επιβολή τόσων δυσβάστακτων για την Κοινωνία φόρων; Όταν κατά Ευάγγελο Βενιζέλο (ο εμπνευστής) ο ΕΝΦΙΑ θα ήταν ένας φόρος εφάπαξ καταβολής. Που τελικά έγινε μόνιμος και τον έκανε μονιμότερο και πιο τσουχτερό, αυτός που θα τον καταργούσε: Ο Αλέξης Τσίπρας. Αποδεικνύοντας ότι είναι γνήσιος υπερασπιστής της τουρκογεροντίας.

Και σημερινό αποτέλεσμα, όποιος ραγιάς – πολίτης δεν έχει την απόδειξη της πληρωμής του φόρου του, τότε του κατάσχουν το σπίτι, το χωράφι, το μαγαζάκι του και του αφαιρούν τον αέρα που αναπνέει.

Φτάνει πια, βρε εισπράκτορες του Σουλτάνου!!

 

ΣΑΒΒΑΤΟ 29 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2016

Ο Μεταξάς έστειλε στο διάολο τους “δανειστές” και δεν υπέγραψε Μνημόνιο

Αυτό το φρόνημα στον ελληνικό λαό το μεταλαμπάδευσε και ο Ιωάννης Μεταξάς. Όταν εν έτει 1936 η Ελλάδα έφθασε σε αδυναμία αποπληρωμής δανείου προς την βελγική τράπεζα Societe  Commerciale de Belgique και αρνήθηκε να συνεχίσει την εξυπηρέτηση αυτού του δανείου. Τότε η Βελγική κυβέρνηση προσέφυγε κατά της χώρας μας στο Διεθνές Δικαστήριο, που είχε ιδρυθεί από την Κοινωνία των Εθνών, με την κατηγορία, ότι αθετεί τις διεθνείς δανειακές της υποχρεώσεις. Ακλούθησαν διαδοχικά υπομνήματα της κυβέρνησης Μεταξά και μεταξύ άλλων αναφέρονταν τα εξής: «Ενίοτε μπορεί να υπάρξει μια έκτακτη κατάσταση, η οποία καθιστά αδύνατο για τις κυβερνήσεις να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους προς τους δανειστές και προς το λαό τους. Οι πόροι της χώρας είναι ανεπαρκείς για να εκπληρώσουν και τις δύο υποχρεώσεις ταυτόχρονα.  Είναι αδύνατον να πληρώσει μια κυβέρνηση το χρέος και την ίδια στιγμή, να παρασχεθεί στο λαό η κατάλληλη διοίκηση και οι εγγυημένες συνθήκες για την ηθική, κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη. Πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στα δύο. Και, φυσικά, το καθήκον του κράτους, να εξασφαλίζει την εύρυθμη λειτουργία των βασικών δημόσιων υπηρεσιών, υπερτερεί έναντι της πληρωμής των χρεών του. Από κανένα κράτος δεν απαιτείται να εκπληρώσει, μερικά ή ολικά, τις χρηματικές του υποχρεώσεις, εάν αυτό θέτει σε κίνδυνο τη λειτουργία των δημόσιων υπηρεσιών του και έχει ως αποτέλεσμα την αποδιοργάνωση της Διοίκησης της χώρας. Στην περίπτωση που η αποπληρωμή των χρεών θέτει σε κίνδυνο την οικονομική ζωή και διοίκηση, η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να διακόψει ή και να μειώσει την εξυπηρέτηση του χρέους».

Το Διεθνές Δικαστήριο, με βάσει την παραπάνω επιχειρηματολογία, δικαίωσε την Ελλάδα. Διερωτάται, λοιπόν ο κάθε ένας εξ ημών, μήπως τότε η Ελλάδα ήταν περισσότερο ισχυρή σε σχέση με σήμερα; Προφανώς όχι…Τα αυτονόητα, όμως, ίσχυαν ακόμα και επί της Δικτατορίας του Μεταξά!!

 

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2016

 Το “ΟΧΙ” το είπε ο Μεταξάς και ακολούθησε σύσσωμος ο ελληνικός λαός

Εκείνο το πρωινό, λοιπόν, του περήφανου «ΟΧΙ», που ακούστηκαν οι σειρήνες του πολέμου, ο Ελληνικός λαός ξεχύθηκε στους δρόμους, όχι για να διαδηλώσει κατά της κυβέρνησής του, αλλά για να αποχαιρετήσει τα νιάτα της Ελλάδος που έφευγαν για το Μέτωπο. Ελληνικά νιάτα, που δεν σκέφτηκαν ούτε για μια στιγμή πως αποχωρίζονται το αραλίκι στους καφενέδες και την ρέμπελη ζωή των νεανικών τους χρόνων. Νέοι που αρματώθηκαν για να σώσουν την τιμή της Πατρίδος και της οικογένειάς τους από τον κατακτητή. Νέοι που εμπνέονταν από την περήφανη στάση του ηγέτη τους και εκστασιάζονταν με τους στίχους του Κωστή Παλαμά: «Αυτό το λόγο θα σας πω, δεν έχω άλλο κανένα, μεθύστε με το Αθάνατο κρασί του εικοσιένα». Τα δάκρυα του αποχωρισμού, της μάνας και του πατέρα, δεν ήταν δάκρυα λύπης αλλά δάκρυα περηφάνιας και χαράς. Στους σταθμούς των τραίνων, κατά τον αποχωρισμό, ξαναζούσε η μάνα Σπαρτιάτισσα που παραδίδοντας την ασπίδα στο παιδί της, το πρόσταζε «ή ταν ή επί τας». Τις ημέρες εκείνες ξεδιπλώθηκε το τεράστιο μεγαλείο του Έλληνα, που ανάγκασε τον Πρωθυπουργό της Αγγλίας να εκφωνήσει από το ΒΒC το περίφημο και διαχρονικό: «Μέχρι τώρα λέγαμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες. Τώρα θα λέμε: Οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες».