ΣΤΡΟΥΘΟΚΑΜΗΛΙΣΜΟΣ

γράφει ο  Χρίστος  Γούδης 

Μην χτυπάτε το κεφάλι σας στον τοίχο

της πραγματικότητας. Θα το σπάσετε!

Χένρυ Κίσινγκερ

Οι πολιτικοί μας (καθότι οι στρατιωτικοί μας «δεν δικαιούνται δια να ομιλούν») παριστάνουν δημοσίως ότι το μοναδικό μας πρόβλημα με την Τουρκία είναι η θάλασσα, όπου ακόμα και εκεί τα έχουν κάνει διαχρονικά θάλασσα. Αν όμως όντως επιθυμούμε να βρούμε μια οριστική λύση με την Τουρκία στα πλαίσια μιας μελλοντικής οριστικής ειρηνικής και (γιατί όχι;) φιλικής γειτνίασης, θα πρέπει να πάψουν να χώνουνε τα κεφάλια τους στην καυτή άμμο της ερήμου που συνίσταται στα σαθρά παλάτια των συμμαχιών που χτίζουν στην κινούμενη άμμο των συμμάχων και υποτιθέμενων φίλιων χωρών.

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΛΚΟΟΛ

«Η απάντηση είναι το αλκοόλ, αλλά ξέχασα την ερώτηση» – Γιόζεφ Μπρόντσκι

γράφει ο Χρίστος  Γούδης   

Θα πρέπει κανείς όντως να καταναλώσει μεγάλες ποσότητες αλκοόλ για να απαντήσει στα χίλια δυο ερωτήματα που προέκυψαν από την ρωσο-ουκρανική κρίση. Όχι μόνο σε αυτά που αναδύονται από το σοκ της καταστροφής που επέπεσε επί δικαίων και αδίκων, αλλά και σ’ αυτά που αφορούν δευτερογενώς την ταπεινότητά μας, μέσα από την απρόσμενη παρέλαση πολλών και ποικίλων «ειδικών» που προσκαλούνται εδώ και δύο εβδομάδες από το τηλεοπτικό κανάλι που μεταδίδει επί εικοσιτετραώρου βάσεως τα δρώμενα και θεώμενα του πολέμου, προς τέρψιν των τηλεθεατών του.

Από πού να αρχίσει κανείς και που να τελειώσει; Μόλις ο φιλοθεάμων τηλεθεατής συνηθίσει τις επαναλαμβανόμενες τρις και τετράκις ημερησίως αποσπασματικές τηλεοπτικές σκηνές (αληθείς ή κατασκευασμένες) των πολεμικών ενσταντανέ, αρχίζει ασυναίσθητα να σκιαγραφεί τα ψυχογραφήματα των συνεντευξιαζομένων και δημοσιολογούντων προσκεκλημένων του καναλιού. Τί καναλιού δηλαδή, ποταμού ολόκληρου από λογόρροιες, ιδεόρροιες, και βλενόρροιες του στυλ «να το πάρει το ποτάμι;»

Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΚΑΤΣΑΡΙΔΑΣ;

γράφει ο Χρίστος  Γούδης  

Ο μύθος του ορθού λόγου πλησιάζει στο τέλος του. Αυτά που βιώνουμε σήμερα είναι τα πρόδρομα συμπτώματα της κατάρρευσης του ούτως ή αλλιώς εύθραυστου οικοδομήματος του ορθολογισμού και της συμπαρομαρτούσης αλαζονείας του «σώφρονος ανθρώπου» (homo sapiens). H εγγενής εγκεφαλική αδυναμία του έμβιου αυτού όντος να αντιληφθεί την ασήμαντη κοσμική του διάσταση και το εφήμερο της παρουσίας του στον πλανήτη Γη, αγνοώντας τις μεγάλης κλίμακας γεωφυσικές και πλανητικές αναταραχές που προκάλεσαν στο παρελθόν δραματικές αλλαγές του γήινου περιβάλλοντος και την συνεχή εξαφάνιση πολύπλοκων ειδών που κυριαρχούσαν στη γη για μακρές χρονικές περιόδους (οι δεινόσαυροι, για παράδειγμα, κυριαρχούσαν στη γη για 150 εκατομμύρια χρόνια πριν να εξαφανισθούν δια παντός πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια!), πολύ πριν το όποιο ανθρωποειδές έκανε την πρόσφατη εμφάνισή του (πριν από 4-5 εκατομμύρια χρόνια) στην επιφάνεια της Γης, κατέστησε τον κατά βάση «παράφρονα άνθρωπο» να οδεύει στην εθελούσια εξαφάνισή του με το να υπηρετεί ακουσίως με τον «ορθολογισμό» του τα κοσμικά σχέδια «κάποιου» ή «κάποιων» απροσδιόριστων οντοτήτων που κινούν τα αόρατα νήματα και κατευθύνουν την πορεία της δημιουργίας στην πραγμάτωση των δικών του (ή δικών τους) στόχων και σκοπών (της τυχαιότητας συμπεριλαμβανομένης).

ΞΥΠΝHΣΤΕ

γράφει ο Χρίστος  Γούδης

Μην παρασύρεστε από την δημοσιογραφική και τηλεοπτική κάλυψη των όσων συμβαίνουν στον ρωσικό εμφύλιο. Ένα είδος gonzo journalism, αυτού του αμερικανικού νεολογισμού για την υποκειμενική, αβαθή, συναισθηματική, εμπαθή, επιλεκτική δημοσιογραφία, της οποίας το οπτικό πεδίο (εάν υπάρχει)  περιορίζεται σε περιστασιακά δρώμενα, με την επιπλέον παρατήρηση ότι η λέξη gonzo έχει και άλλες πιο εκχυδαϊσμένες χρήσεις και δυστοπικές αρμονικές (οποία δυσαρμονία!). Κακός, κάκιστος ο πόλεμος, αλλά μην σας διαφεύγει ότι είναι ένας εμφύλιος πόλεμος. Η Ουκρανία ως λέξη είναι νεολογισμός. Μέχρι τον 19^ο αιώνα, το όνομά της ήταν Μικρή Ρωσία. Και ο νοών νοείτω.

HOMO STULTUS EUROPEUS (Ο ΕΥΡΩΒΛΑΞ ΑΝΘΡΩΠΟΣ)

γράφει ο Χρίστος  Γούδης     

Στις μέρες μας απίθανα πράγματα βλέπουν τα μάτια μας κι ακούν τ’ αυτιά μας. Ανοίγουμε την τηλεόραση  για να πληροφορηθούμε τι στο διάβολο τελικά γίνεται στην μείζονα Σλαβονία (μια εθνοτικά εμφύλια διένεξη, σαν να λέμε – mutatis mutantis –  μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου), και βάζουμε ξαφνικά στο σπίτι μας μια χορεία αμερικάνων με πρωτοστάτη τον πρόεδρό τους, που δίνει την εντύπωση ενός πάσχοντος τουλάχιστον από προϊούσα μορφή αλτσχάϊμερ, υποβασταζόμενο, λεκτικά και πνευματικά, από μια πλειάδα επισήμων εκπροσώπων της άνοιάς του, αναλυτών μιας όζουσας διεθνούς κρίσεως, διαλυτών πάσης λογικής και φρόνησης, και επιτετραμμένων να εκστομίζουν ανεπίτρεπτα πράγματα σε ένα κοινό ευρωχαχόλων, συμπεριλαμβανομένων των λιλιπούτειων ηγετών της γηραιάς κυρίας, που αν είχε λίγη συναίσθηση του εαυτού της, και μια στοιχειώδη ντροπή επάνω της για την κατάντια της, θα έπρεπε να αυτοαποκαλείται πλέον, όχι Ευρώπη, αλλά Εντρόπη.

ΠΑΝΤΟΥΡΚΙΣΜΟΣ, ΝΤΟΝΜΕΔΕΣ, ΚΑΙ ΣΛΑΒΟΜΑΚΕΔΟΝΕΣ

γράφει ο Χρίστος  Γούδης

Με την ευκαιρίας της πρόσφατης, μόλις προ ολίγων ημερών, έκδοσης του έργου μου ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΕΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΕΣ (από τον εκδοτικό οίκο «Έκτωρ»), σας στέλνω ένα μικρό απόσπασμα του έργου, αναφερόμενο σε θέματα που ακόμη μας απασχολούν – και θα μας απασχολούν και στο μέλλον –  για να διαμορφώσετε μια πρώτη άποψη για το περιεχόμενο του βιβλίου.

Παράλληλα με τα τεκταινόμενα στα χρόνια αμέσως μετά την Οκτω­βριανή Επανάσταση του 1917 στη Ρωσία, στα ενδότερα της γειτονικής Τουρκίας άρχισε να αναδύεται το κεμαλικό κράτος και να  επικρατούν, και εκεί, σταδιακά οι εξισλαμισθέντες εβραίοι, οι ντονμέδες. Η σχέση των μπολσεβίκων κομμουνιστών του εβραϊκής καταγωγής Λένιν και του εβραίου Τρότσκυ με τον εξισλαμισθέντα εβραίο (ντονμέ) Κεμάλ είναι γνωστές.

ΚΟΚΚΙΝΟΙ  ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ  ΄Η  ΗΛΙΘΙΟΙ;

γράφει ο Χρίστος  Γούδης

Με αφορμή τις πρόσφατες «αποκαλύψεις» του καθηγητή Σεργκέι Ραντσένκο (του αποκληθέντος από τον κύριο «Παπατσούμπα» ως «Παπαρατσένκο»), περί της στενής εξάρτησης και ισχυρής ενίσχυσης του εμφυλιοπολεμικού ΚΚΕ από την σταλινική Σοβιετική Ένωση, σας παραθέτω κάποιες σελίδες από το έργο μου «Τοτέμ και Ταμπού της Νεότερης Ιστορίας μας» (εκδόσεις Αδούλωτη Μάνη, 2016, και επανέκδοση από τις εκδόσεις  M-press, 2017), εις ανάμνηση των μεγάλων ηγετών του ΚΚΕ εκείνης της περιόδου, και της λυσσαλέας πάλης τους για τον στιγματισμό των προδοτών που είχαν παρεισφρήσει στις τάξεις του, ακυρώνοντας εν πολλοίς τις προσπάθειές τους για την οικοδόμηση μιας κομμουνιστικής Ελλάδας, απαλλαγμένης επί τέλους από το βάρος της προβληματικής Μακεδονίας. Πληρέστερη και αναλυτική τεκμηρίωση για όσα  θα διαβάσετε παρακάτω, βασισμένη κατά κύριο λόγο σε πηγές πρωτοκλασάτων κομμουνιστών της εποχής, και μη επιδεχόμενη της όποιας αμφισβήτησης περί της αληθείας της, μπορείτε να βρείτε στο προαναφερθέν έργο μου.