Σεβασμός της Πατρίδος… (2)

Γεώργιος Εμ. Δημητράκης

Προσωπικά αποφθέγματα του αρθρογράφου, αλλά και άλλων:

«Η αγάπη προς την Πατρίδα είναι πράξη ελευθερίας»

«Η Πατρίδα που σε γέννησε είναι η αναπνοή σου. Δεν προδίδεται, δεν εκποιείται, ούτε χαρίζεται σε κανέναν»

«Την Πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω» Όρκος Αθηναίων Εφήβων

Σεβασμός της Πατρίδος…

Ενώ μετά το 1974 και μέχρις σήμερα, εισέρευσαν εις την χώρα μας, ως μέλος της ΕΟΚ/Ε.Ε., τεράστια κονδύλια πολλών εκατοντάδων δισεκατομμυρίων, όχι μόνο χρεοκόπησε αυτή, αλλά παράλληλα επι δεκαετίες εγκαταλείφθηκε και η αμυντική θωράκιση της Πατρίδος μας, εξαιτίας της αρρωστημένης και αθεράπευτης πια καταστροφικής απέχθειας και μίσους όλου του Πολιτικού Συστήματος Εξουσίας απέναντι μιας  μόνο 7-ετούς Περιόδου.

Όμως η απέχθεια και το αστείρευτο μίσος ενσταλάχτηκαν και μετουσιώθηκαν εν συνεχεία σε διαστροφή, διαφθορά, διαπλοκή, δυσωδία και δυσκαμψία, που επί 5 σχεδόν δεκαετίες παρακώλυαν την δημιουργία και λειτουργία ενός Σύγχρονου Κράτους Δικαίου εφάμιλλο και ισότιμο εκείνων των Χωρών-Μελών της Ε.Ε., αλλά παράλληλα και την ανάπτυξη μίας υγιούς και ανταγωνιστικής ισχυρής Οικονομίας, η οποία θα εξασφάλιζε και μια αυτόνομη, ισχυρή αμυντική θωράκιση της χώρας μας.

Το φυτίλι της Ελλάδος και η διαγραφή του χρέους

Γεώργιος Εμ. Δημητράκης

Εδώ και 12 χρόνια ο Λαός μας βιώνει μία πρωτόγνωρη εις την σύγχρονη ιστορία εξαθλίωση. Εξαιτίας μίας οικονομικής κρίσης και ως επακόλουθο αυτής την χρεοκοπία της χώρας μας. Το ξέσπασμα μίας οικονομικής κρίσης με παγκόσμιες ή περιφερειακές διαστάσεις όπως π.χ. το ευρωπαϊκό πεδίο, έχει όμως διφορούμενες αιτίες και συνέπειες. Όμως εις την Παγκόσμια Οικονομία μία περιορισμένη και ελεγχόμενη οικονομική κρίση θεωρείται ως ένα απλό συμβάν π.χ. στραβοπάτημα μίας μερίδας των επενδυτών οι οποίοι διακινούν σε ετήσια βάση δεκάδες τρισεκατομμύρια δολάρια. Η τεράστια αυτή διακίνηση κερδοσκοπικών κεφαλαίων συνδέεται με την ασφάλιση του ρίσκου αυτών για τον περιορισμό απωλειών. Είναι μία απλή διαδικασία και ένα ρίσκο το οποίο αντιμετωπίζει και ο καθείς από εμάς εις την καθημερινότητα.

Η αλήθεια για την Πατρίδα – η αγάπη προς την Πατρίδα είναι πράξη Ελευθερίας –

Γεώργιος Εμ. Δημητράκης

Η Πατρίδα μας έχει χρεοκοπήσει. Αυτό είναι κοινή διαπίστωση όλων μας. Παραληρούμε καθημερινώς για όλα αυτά που συμβαίνουν εις την χώρα μας, για όλα αυτά που καλείται τώρα ο πληρώσει ο καθένας μας. Η αριθμομανία κατατρέχει τώρα όλους τους Έλληνες, τους οποίους έχει διαχωρίσει σε δύο κατηγορίες: Σε αυτούς του πολιτικού συστήματος, οι οποίοι πιστοί και λάτρεις αυτού, αποφασίζουν αυθαίρετα δια αλλεπάλληλων και βάρβαρων νομοθετημάτων πόσα οφείλει να πληρώσει η άλλη κατηγορία: η πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού, η οποία είναι και το εξιλαστήριο θύμα. Το οποίο   εξαντλημένο από τα πολλαπλά εξοντωτικά μέτρα των ατιμώρητων του πολιτικού συστήματος δεν αντέχει άλλο πια. Και απελπισμένο από την ανέχεια, αλλά και από τον συνεχή βομβαρδισμό των φορολογικών μέτρων, των μειώσεων μισθών και συντάξεων, με απλωμένα τα χέρια από την απελπισία, αναφωνεί καθημερινώς: ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ ΠΙΑ!

Η έλλειψη Ελληνικής συνείδησης και Εθνικής ευθύνης

Γεώργιος Εμ. Δημητράκης

Η έννοια της κρίσης είναι καθολική και αναφέρεται σε καταστάσεις και γεγονότα που περιέχουν απειλή. Όλοι μας την επικαλούμαστε χωρίς όμως να αντιλαμβανόμαστε  το βάθος της τραγικότητας της περιπλοκής μας μέσα σε τόσες αντιφατικές καταστάσεις, τα τρομερά διλήμματα και αδιέξοδα μαζί με τα συνεπακόλουθα  αυτών των καταστάσεων. Όπως π.χ. τις δικές μας ευθύνες, ενοχές, ψευδαισθήσεις, στερεότυπες χειρονομίες, αγωνίες και φόβους. Ως Λαός αδυνατούμε να κατανοήσουμε ακόμη και τους κινδύνους  μπροστά εις την θέα της καταστροφής. Η σχιζοφρένεια, η ψυχωτική συμπεριφορά μας, αυτές οι ασθένειες της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας, είναι όλως αντίθετες με τις ιστορικές παραδόσεις και καταβολές, με την ευθύνη και την δύναμη της ελληνικής φυλής. Ενός Λαού, ο οποίος εις την αρχαιότητα με την ισορροπία μεταξύ της εσωστρέφειας και εξωστρέφειας ανέδειξε εις την Παγκόσμια Ιστορία τον μεγαλύτερο Πολιτισμό και Οικουμενισμό.

Οι Έλληνες και η αλαζονεία των άλλων – η απάντηση του Φρειδερίκου Νίτσε-

Γεώργιος Εμ. Δημητράκης

Η αλαζονεία είναι γνώρισμα της συμπεριφοράς των ανθρώπων, που εκπορεύεται από την υπερτίμηση του εαυτού των. Απομονώνει τα άτομα από τους συνανθρώπους τους. Οι αλαζόνες θεωρούν τους άλλους κατώτερους, τους χρησιμοποιούνε πολλές φορές ως αντικείμενα και τους ταπεινώνει. Οι αλαζόνες δεν έχουν ανοιχτό φιλοσοφικό πνεύμα, τυφλώνονται από το φώς του ηλίου, φοβούνται τις ίδιες τις σκιές τους, και ξαναμπαίνουν εις την σιγουριά του σπηλαίου. Ο φιλοσοφημένος όμως άνθρωπος θέτει συνεχώς ερωτήματα για το «τι», «πως» και «γιατί», είναι ο μόνος που μπορεί να δει  την αλήθεια και παρόλο που γνωρίζει ότι θα χλευαστεί εις την προσπάθεια του να την μεταφέρει και εις τους υπολοίπους μέσα εις το σπήλαιο, ο Πλάτων υποστηρίζει «πως είναι χρέος του να τους μεταδώσει την γνώση αυτή».

Η Παλιγγενεσία της 25ης Μαρτίου 1821 και η νέα δοκιμασία των Ελλήνων

Γεώργιος Εμ. Δημητράκης

Μια μέρα σαν όλες τις άλλες, μα και μια μέρα πάνω από όλες τις άλλες. Είναι η μέρα της Ελληνικής Μεγαλουργίας, την οποία όλος ο εντός και εκτός της  Ελλάδος Ελληνισμός εορτάζει και πανηγυρίζει με εθνική συγκίνηση και ακράτητο πάντοτε εθνικό ενθουσιασμό. Είναι η μέρα η χαρμόσυνος και ιστορική, η οποία συμπυκνώνει όλο το ιστορικό νόημα του Ελληνικού γένους και η οποία  αποτελεί ανεξάντλητο πηγή και μέγα δίδαγμα για τον Ελληνισμό.

Η κατάληψη της Ελλάδος και Δημοκρατία

Γεώργιος Εμ. Δημητράκης

Εις την σύγχρονη εποχή, δυστυχώς, έχει παρερμηνευθεί η έννοια της αληθινής Δημοκρατίας, αλλά και αυτής της Ισότητας. Οι οποίες έννοιες είναι όμως εσωτερικά βιώματα και στάση ζωής, ευθύνης, αρετής και συνείδησης του κάθε ανθρώπου απέναντι των συνανθρώπων, αυτής της κοινωνίας. Αλλά παράλληλα και της παιδείας, γνώσης και εμπειρίας του κάθε ανθρώπου, που αυτό σημαίνει ότι εις την πραγματικότητα δεν μπορεί να ισχύει η έννοια της Ισότητας.

Οι σκέψεις, το νόημα της ζωής

γράφει ο Γεώργιος Εμ. Δημητράκης *

Ο άνθρωπος απο την στιγμή που γεννιέται, όταν αντικρίζει με τα μάτια του  τον κόσμο, βάζει σε λειτουργία τον εγκέφαλο, δηλαδή το μυαλό του, για να προστατεύσει την καρδιά του, δηλαδή αυτή την ζωή του. Που αυτό  σημαίνει ένα αέναο αγώνα ύπαρξης, για να στέκεται πάντα όρθιος, δυνατός και με ψυχική δύναμη. Όμως μία ζωή σκεπτόμενος διαρκώς, για να είναι σωστός και να συνυπάρχει με αξιοπρέπεια, σε ένα κόσμο που κλήθηκε ως άνθρωπος να μοιράζεται  αυτόν με τους συνανθρώπους του τίμια, δίκαια και ειρηνικά.